Met 1 druk op de knop espresso, dubbele espresso, gewone koffie, macchiato of cappuccino van versgemalen bonen en eventueel melkschuim die hij uit een thermoskan trekt, en met stoom opklopt. Toefje melk extra? Dan druk je toch gewoon op het knopje "frothy milk". Aangesloten op de kraan en met een grote afvalbak, zodat je niet elke keer de lul bent als je even snel een kopje wil. Stil, snel, schoon, handig, makkelijk en hij maakt ook nog eens heerlijke koffie. Wat een ongelooflijk topding Das nog eens wat anders dan zo'n kolereding die om de twee kopjes om een servicebeurt zeurt! Ik wil thuis ook zo'n ding! Gelukkig heeft elke verdieping bij De Grote Klant zo'n apparaat, zodat ik elke dag met mijn droomapparaat mag spelen. Bijna zo goed als je eigen bedrijfsbarista, en met een schoonmaakster die elke dag de kopjes ophaalt en het apparaat schoonmaakt en onderhoudt, vrijwel net zo handig !

Vandaag een dagje vrij om aan m'n proefschrift te werken en gelijk maar even bij de hypotheekadviseur van de Rabobank langsgeweest. Jawel, Baschie is zich aan het oriënteren op de huizenmarkt! Op basis van m'n bruto jaarsalaris kan ik nog net geen garagebox kopen, maar wanneer we rekening houden met een gezonde loonstijging in de komende jaren moet ik toch een twee-a-drie-kamerappartementje van tussen de 50 en 60 vierkante meter ergens in Oost kunnen kopen, aldus de adviseur. Wel is het jammer dat hij geen echt maximumbedrag heeft genoemd, en ik ben een beetje bang dat ik van een te laag bedrag uitgegaan ben om onze berekeningen te doen. Anyway, ik heb ook eens gevraagd of tienduizend meer een probleem zou zijn, en daar leek hij niet moeilijk over te doen, al zou ik dan wel een wat betere onderbouwing van m'n salarisverloop moeten meenemen, in overleg met m'n baas. Ik wacht dus even m'n eerste voortgangsgesprek af, die ik ergens in de komende twee weken heb, en ga dan pas echt toeslaan. Wel lastig, want ik ben stiekem al langs wat huisjes gefietst die op het randje van m'n budget zitten, en ik moet zeggen dat ik best graag een bod zou willen uitbrengen . Baschie heeft er zin in!

In totaal ongerelateerd nieuws kan ik nog melden dat m'n proefschrift uiterlijk 4 mei de deur uit gaat richting de commissie, ik zondag met m'n prof ga bikkelen om het zo ver mogelijk af te krijgen, en ik de commissie al om een datum in september heb gemaild. We houden u op de hoogte!

Wat ben ik blij dat ik toch nog even naar Maison van den Hoogen ben gegaan om een jaren-twintig gangsterpak met bijbehorende hoed, stropdas en bretels te huren. Aanvankelijk dacht ik dat ik voor lul zou staan, zwaar overdressed zou zijn. M'n gehuurde pak was ludiek groot, met enorme schoudervullingen en een grote hoed. Ik vermoedde de enige van de computernerds te zijn die moeite had gestoken in z'n outfit, en die angst werd nog eens aangewakkerd toen ik, lopende van m'n auto naar het kasteeltje in Montfoort, een schavuit letterlijk "Hey, daar heb je een mafiosi", hoorde zeggen, waarop een ander jochie "nee, man, da's een rijke zakenman" antwoordde .

Bij binnenkomst bleek ik welhaast underdressed. Vrijwel alle mannen hadden een pak of smoking aan, vaak vergezeld van witte mafiasjaal, en sommigen hadden zelfs van die gelikte zwart-witte lakschoenen. Anderen kwamen in een strak wit pak, haar met brylcream achterover gewerkt. Voor wie geen hoed had, werden hoeden uitgedeeld. De dames zagen er helemaal geweldig uit, korte cocktailjurkjes, boblines, elastieken band om het hoofd met veer, boa's, randloze hoeden. Fantastisch! M'n favoriete stel werd gevormd door m'n redelijk kleine Italiaanse kamergenoot bij m'n nieuwe Grote Klant en zijn dunne, lange vrouw. Het pak zat hem als gegoten (van z'n zwager), hij had een creme-witte hoed gehuurd, een wit sjaaltje om en een heel dun snorretje laten staan. Briljant! Z'n vrouw had een recht blauwen jurkje aan, een boa en veel kettingen, een zeker tien centimeter dikke, zwarte haarband om haar geknotte haar en daarin een veer. Een-meter-tachtig naast een-meter-zeventig jaren twintig.

Mijn baas spaart kosten noch moeite, en dus was er zelfs een 8-benig dansgezelschap dat op remixen van jaren twintig muziek hun benen heel hoog opgooide en probeerden sexy te wezen. Wat heb je dan een lef! Als meisje van 18 tot 20 jaar op sexy muziek je schaarsgeklede kont te schudden voor een stel uitgelaten computerliefhebbers. Ik zie het mijn vrouwelijke bezoekers niet gauw nadoen (al verwacht ik natuurlijk wel dat die vrouwelijke bezoekers hun schroom even opzij zetten na m'n promotieplechtigheid ).

Op een hogere verdieping was een casino gebouwd met blackjacktafel en verderop rouletteschijf. Heerste beneden nog een vreemde, ietwat carnavaleske sfeer, aan zo'n goktafel vergat men z'n aankleding. En wie zich niet verkleed voelt is de beste acteur: Je waande jezelf echt in Chicago tijdens de drooglegging. Ik was sinds mijn paranymfschap al een voorstander van pakken, maar nu moet ik toegeven dat hoeden en sjalen daar ook bij horen. Ik heb zelf eigenlijk een iets te dikke kop voor een hoed, maar sommigen staat zo'n fedora zo ontzettend goed! Ook heb ik gemerkt dat zo'n hoed perfect dienst kan doen als persoonlijke ventilator, en m'n oververhitte kop zelfs koel kan houden tijdens het dansen .

Het hele buffet, van voor-, hoofd-, en nagerecht, bestond feitelijk uit een enorme serie amuses-bouche, hapjes ter grootte van borrelglaasjes. Van geitenkaascreme-brulee, tot kalfsstoofpotjes en van eendenborstprutje-in-spek tot sushi, alles paste op een amuselepel of in een vingerkopje. Het zag er fantastisch uit, en smaakte geweldig! Zoals gezegd, kosten noch moeite. De DJ had een beetje een iets te moderne muzieksmaak voor een jaren-twintigfeest, maar ach, je kunt niet alles hebben. Zo'n feest is een geweldige manier om je collega's en vooral hun partners te leren kennen, die je immers, omdat we allemaal bij andere bedrijven werken, maar erg zelden ziet. Het jaren-twintigconcept is trouwens erg gaaf, net zo sjiek als een galafeest of black tie, maar eerlijk gezegd veel speelser en leuker!

Zo, de Grote Klant heeft m'n linux-pc besteld, en aangezien ze hem nog op voorraad hadden, wordt hij dinsdag al geleverd. Mooi dacht ik, dus ik keek even op het online bestelingtrackingsysteem, wat voor pctje er voor mij dan wel niet besteld is. *Kloenk* Modelletje Porsche! De sjiekste workstation serie die HP verkoopt (voor als je "extreme power" nodig hebt), jawel, en dan uit die serie de duurste, en dan die duurste nog eens driedubbeloverdwars gepimpt!! Het is het ding dat HP aan DreamWorks Studio uitleent om te testen als ontwikkelplatform voor hun animatiefilms. Hij heeft 2 (geloof ik) vloeistof gekoelde 2.8GHz AMD Opteron Dual Core processoren, 16 whopping gigabytes intern geheugen, een 146GB 10.000RPM serial scsi schijf, een 146GB 15.000RPM (!!! W000t) serial scsi schijf, een (of twee, please, please twee!) 24" breedbeeld monitor en volgens mij zo'n standaard NVidia Quadro workstation videokaartje! Zul je zien dat ze hem dinsdag brengen, en er een foutje gemaakt is bij het bestellen . Dit kan namelijk niet waar zijn, wie heeft er nu een workstation van bijna acht ruggen (in dollars, dat wel, maar 8000 pinda's is nog steeds een best hoog bedrag, toch?) op voorraad liggen! Wat een topwerkgever!

Komt me weer de discussie boven die ik vier jaar geleden met de staff van onze afdeling had. Waarom krijgt wetenschappelijk personeel, voor wie hun PC hun lab is, een even krachtige computer als de secretaresse om de hoek? Antwoord van het staff: omdat je een cluster tot je beschikking hebt. Vast, maar ik neem toch aan dat je je visualisatie niet op het cluster doet, dat je veel meer programatuur tegelijktijd draait dan een tiepmiep, dat je met veel grotere datastructuren werkt, dat je uberhaupt veel meer van je computer vergt, dan de lokale typmiep. Vergeleken met een experimentator is je cluster je dure apparaat, maar is je workstation nog steeds de ergonomie van je lab. Een goed ingericht lab is veel meer waard voor een onderzoeker, dan een superfancy, duur apparaat. Een computational scientist opzadelen met een tiepmiep-pc laat mijns inziens zien dat je maar weinig op hebt met je personeel. Maar dat terzijde.

Vandaag begon mijn eerste dag bij de Grote Klant en omdat ze m'n eerste afspraak gelijk om 9 uur gepland hadden en de glazen verkeersbollenkijkers extreme file hadden voorspeld, besloot ik om 6:30 al op te staan. Niets staat slechter dan meteen op je eerste dag al te laat te komen, niet? Om 7 uur stond er al zo'n 200 kilometer file, dus ik beknibbelde zelfs op een kwartiertje, want ik moest ook nog vier centimeter sneeuw van m'n poolvos afkrabben. Een pijnlijke bedoeling, zo zonder handschoenen trouwens.

En dus stond ik in de een na drukste ochtendspits die Nederland ooit heeft gezien, 888 kilometer, wat een prestatie! Vreemd genoeg reed het nog best door. Twintig kilometer per uur is altijd nog beter dan stilstaan, 3 meter optrekken, en weer op de rem trappen, wat bij fatsoenlijke files bij mooi weer meestal gebeurt. Het vervelendste was nog dat ik niet flink te laat kwam, zodat ik m'n baas op kon bellen met de boodschap dat ik het in ieder geval geprobeerd had, maar dat het tot op het laatste moment spannend bleef of ik het wel zou kunnen halen. 8:55 was de laatste aankomstprognose toen m'n satnav "afslag 9 rechts richting Rijswijk Centrum, dan na een kilometer links aanhouden" aangaf. Ik nam afslag 9, hield op afslag 9 links aan", en nam daarmee niet afslag 10, die inderdaad links van afslag 9 lag. AAARGH, waarom roept die trut dan niet gewoon "neem afslag 10"???? KUT! En prompt roept mevrouw verontwaardigd "maak een U-bocht, maak een U-bocht" en springt de prognose naar 9:02. Ik maak de U-bocht, neem afslag 10, waarop m'n satnav "ga links naar Rijswijk Centrum" riep, terwijl de afslag helemaal niet naar Rijswijk Centrum ging (dat was 9, trut, weet je nog?). Het zou uiteindelijk 9:05 worden, maar gelukkig was ik eerder dan m'n begeleider, die natuurlijk ook in de file stond. Wel fijn dat ik met de auto gegaan ben trouwens, met de trein was ik geloof ik helemaal niet aangekomen .

Zo. Morgen meer spannende verhalen van Dikke Dik bij de Eerste Grote Klant, nu ben ik kapodt ende moe ende neem ik een pilsje alvorens naar bedje toe (het loopt niet, maar het rijmt wel).